DE SCHOCK VAN DE AUTOMATISERING: WELCOME TO NORWEGIAN

Na meer dan vijf maanden reizen begon het einde van de reis in zicht te komen. Maar niet zonder een tussenstop in Oslo. Al in het vliegtuig kreeg ik tijd om weer te wennen aan onze moderne samenleving. We vlogen namelijk met Norwegian in een dreamliner. Degenen die eerder in een soortgelijk vliegtuig hebben gevlogen, weten dat alle bestellingen voor eten en drinken via het schermpje met de touch screen afgehandeld worden. Aangezien we geen water hadden meegenomen, besloten we om een flesje te kopen. De stewardess legde ons uit dat we dit nog niet konden bestellen,aangezien eerst de verkoop van de dekens en oordopjes aan de beurt was.Na vier uur geduldig wachten kwam eindelijk het schermpje met het drinken te voorschijn. Opgetogen drukten we op het knopje 'water'. Toen diende het volgende obstakel zich aan: om te bestellen moet je een credit card hebben. En die had ik niet meegenomen. Er zat niks anders op dan weer op het knopje 'stewardess' te klikken. Dorstig legden we uit dat we graag water wilden kopen (op dat moment hadden we al 15 uur niets gedronken). Maar helaas, we konden niet contant betalen. Ook niet toen we aanboden om 10 euro voor een flesje te betalen. Zouden we na het overleven van een aardbeving in Nepal en bedreigingen van de Balinese maffia nu omkomen van dorst op een Norwegian vlucht? Gelukkig kregen we uiteindelijk een glas water toegereikt en konden we er weer tegenaan.

OSLO VOELT ALS THUIS

Oslo voelde gelijk als thuis. Op de trein was het even wennen dat niemand met ons op de foto wilde of ons vroeg waar we vandaan kwamen, waar we heen gingen en of we getrouwd waren. Tijdend de reis ben ik zo gewend geraakt aan de gesprekken in treinen, bussen of boten, dat ik weer moest wennen aan de stilte. Maar het was tegelijkertijd ook een fijn gevoel om weer in Europa te zijn. Het voelde als thuis.

GELEERDE LESSEN

Na drie geweldige dagen doorgebracht te hebben met mijn nichtjes, kwamen we dan na vijf maanden weg te zijn geweest weer terug in ons prachtige koude kikkerlandje. Ik keek mijn ogen uit en genoot van de weilanden, de prachtige steden en zelfs de kou. Ik keek er naar uit om mijn familie en vrienden weer te zien en dingen te gaan ondernemen. Het is grappig dat ik juist op reis zoveel heb geleerd over Nederland en Europa:

• Europese steden zijn heel bijzonder. India uitgezonderd, zijn er op de bestemmingen waar ik ben geweest niet veel steden die qua architectuur en geschiedenis kunnen tippen aan Europese steden;
• Het is enorm fijn om in een land te wonen waar je als burger inspraak hebt en waar de politie niet corrupt is;
• Pas in Azie werd me duidelijk hoeveel overeenkomsten er eigenlijk zijn tussen Europese landen. In feite zijn we allemaal 'Westerlingen';
• Wij hebben het hier in Nederland ontzettend goed, en dat beseffen we vaak niet. Veel 'problemen' zijn relatief gezien insignificant. Er zijn zoveel mensen, die zoveel minder hebben maar toch heel positief in het leven staan;
• Veiligheid is een perceptie die heel erg varieert tussen Azie en Europa, met name bij transport;
• We letten te weinig op onze medemens. Af en toe iemand groeten in de trein kan interessante gesprekken opleveren;
• We denken te snel dat iets onmogelijk is. 7 mensen, 3 koffers en twee varkens in een auto? Een Indonesier vindt altijd wel een oplossing;

Mochten je tips willen over de bestemmingen waar ik ben geweest, dan kun je me een bericht sturen.