GA NIET NAAR GUNUNG BATUR!

Het begon zo leuk. Bali is veel mooier dan verwacht. In tegenstelling tot de Molukken en Sulawesi, zijn hier wel veel toeristen. We hadden een soort Thailand verwacht, maar dat viel gelukkig mee. Voor het snorkelen hoef je niet naar Bali toe te komen, maar wel voor schitterende tempels, culturele ceremonies en berglandschappen die uitermate geschikt zijn voor prachtige ritjes met de motor. In een paar dagen tijd reden we van het zuiden naar het noorden en genoten we van het uitzicht. We wisten toen nog niet dat de aanwezigheid van zoveel toeristen ook een duistere kant had.

Achteraf lijkt ons bezoek aan het dorp Toya Bungkah op het scenario van een slechte film. Toya Bungkah staat bekend om zijn vulkaan Gunung Batur, maar ook om de agressieve gidsen. We dachten dat er met agressief, opdringerig werd bedoeld. Opdringerige gidsen, die niet snel opgeven zijn ons niet vreemd, gezien onze eerdere bestemmingen. Het zou allemaal wel meevallen: iedereen die we tot nu toe hadden ontmoet in Indonesie was immers vriendelijk.

Maar niets is minder waar. Wij, twee domme hoofdrolspelers die de overduidelijke hints niet zagen aankomen. Het begon al met twee mannen die ons, toen we het dorpje Toya Bungkah naderden,met walkie talkie in de hand intimiderend vroegen waar we heen gingen en waar we zouden slapen. Ook de jongen die ons achtervolgde op de scooter deed geen alarmbellen rinkelen. En het feit dat alle inwoners begonnen te giechelen toen we ze de weg vroegen naar de vulkaan, was niet echt verdacht te noemen.

DE POLITIE IS PART OF THE GAME

Nadat we ingecheckt waren in het guesthouse van een vriendelijke dame, maakten we nietsvermoedend een korte wandeling door het dorp. Aangezien het al kwart over vijf was, waren onze plannen om de vulkaan te beklimmen uitgesteld naar morgen. Na vijf minuten lopen, kwam er echter een man op ons af, die ons doodleuk vertelde dat we zonder gids niet verder mochten lopen, ook niet toen we uitlegden dat we alleen een wandeling maakten door het dorp. Na een korte discussie werd de man steeds agressiever, waarop ik hem vertelde dat hij niet op deze manier tegen me mocht praten en ik zo absoluut geen gids ging nemen. Hij kon me daar niet toe verplichten. Ik zou niet meewerken aan deze scam. Wie gaat er nou een gids nemen die je een minuut geleden nog dreigde in elkaar te slaan? Toen hij ons verder niet met rust liet en fysiek bleef bedreigen, zei ik dat ik de politie ging bellen. 'Ga je gang maar', antwoorde hij smalend, me zijn telefoon aanreikend. 'Ze staan toch aan mijn kant, we werken samen'.

We besloten terug te lopen naar ons guesthouse, maar de man liet on niet met rust. De discussie werd feller en Henk Erik beet de man toe: 'je bent de allerergste persoon die ik hier in Indonesie heb ontmoet, je bent een echte klootzak'. Dat was achteraf niet zo slim. De man werd ziedend en begon stenen te gooien. Hij wilde Henk Erik echt aanvallen en zei dat hij zijn vrienden erbij zou roepen. Ik probeerde de man te kalmeren, maar dat was tevergeefs. Ondertussen was Henk Erik naar een lokaal politiebureautje toegegaan. De agent, die een sigaretje aan het roken was, negeerde zijn aanwezigheid volkomen. Er zat niets anders op dan snel onze spullen te pakken, en deze corrupte plek zo snel mogelijk te verlaten. De lol was er af.

DE WERKWIJZE VAN DE MAFFIA

Wat bleek, onze ervaring was geen op zichzelf staand feit. We hadden de verhalen op internet kunnen lezen, maar dan nog hadden we het niet geloofd, na zoveel vriendelijk Indonesiers te hebben ontmoet. Op google staat het ene horrorverhaal na het andere over de maffia van Gunung Batur, vele nog erger dan wat wij hebben meegemaakt. Toeristen bleken zelfs bedreigd te worden met kapmessen en wapens.

De maffia van Gunung Batur bestaat uit tientallen mensen, voornamelijk jongere mannen, die allen lid zijn van de Mt. Batur Tour Guides Association. Zij beheren de enigste toegangsweg tot het dorpjeToya Bungkah en de vulkaaan. Blijkbaar opereren ze in een kartel. Ze hebben de politie omgekocht en dwingen alle toeristen met verbaal en fysiek geweld om een "gids" te nemen voor de relatief eenvoudige klim naar de top van de vulkaan. In onze ervaring is ook een korte wandeling door het dorpje niet toegestaan zonder "gids". Als toerist voel je je machteloos. Na deze ervaring besef ik weer wat voor privilege het is om niet in een corrupt land te wonen.

WERK NIET MEE AAN DEZE MAFFIAPRAKTIJKEN!

Als toerist heb je twee keuzes: (1) een ''gids'' nemen en hiermee de lokale maffia steunen, of (2) het dorpje Toya Bungkahen de vulkaan Gunung Batur links te laten liggen en éénvan de vele prachtige vulkanen in andere delen van Indonesie te bezoeken. Ook als je een georganiseerde wandeltocht boekt bij een reisbureautje steun je indirect de lokale maffia: niemand komt het gebied binnen zonder geld af te dragen. Besef dat je, door hieraan mee te werken, deze lokale maffiapraktijken en de daarmee gepaarde terrorisatie van de lokale bevolking en de toeristen in stand houdt. Mocht je iemand kennen die richting Bali gaat, laat deze persoon even googlen op "maffia Gunung Batur''. Uit eigen ervaring kan ik beamen dat de verhalen niet overdreven zijn.

Na een biertje kunnen we nu weer lachen om het bizarre verrhaal, maar leuk is anders. Zolang de overheid niet ingrijpt, is het enige wat in mijn macht ligt met deze blogpost andere waarschuwen voor deze louche praktijken. Hoe minder toeristen er naar deze plek toegaan, hoe moeilijker het voor deze maffia wordt om te leven van hun oplichtingspraktijken.