VAREN TUSSEN LIJKEN EN BLOEMENKRANSEN

Rituele wassingen in de Ganges zijn fascinerende schouwspellen. Bij zonsopkomst wassen honderden hindu's zuch in de rivier. Je hoort gelach, haren worden gewassen, tanden worden gepoetst, en er wordt ook fanatiek gezwommen. Op een ochtend huurden we een bootje om dit spektakel te bewonderen. Het was 5 uur s ochtends, de zon was nog niet op, maar het zweet droop al van mijn gezicht. In het water dreven enkele oranje bloemkransen van goudsbloemen, naast een hondenlijk. Een groepje mensen was bezig met de was, pal naast de rioolpijp. Hetzelfde water waarin een paar meter verderop tanden werden gepoetst. Maar ach, wat maakt het uit, de Ganges heeft toch een genezende kracht.

THE LOOK: HOE TE OVERLEVEN TUSSEN LOUCHE VERKOPERS

Als toerist ben je een wandelende geldbron. Indiers zijn berucht om de vele oplichtingspraktijken die ze toepassen op naive toeristen. De ene nog brillianter dan de andere. Als geharde reizigers hebben we vele oplichtingen weten te vermijden, maar niet allemaal. In Varanasi zijn er honderden riksjachauffeurs die je in een tuk tuk (een al dan niet gemotoriseerde driewieler) van de ene, naar de andere plek horen te brengen. Maar dat is niet hun werkelijke taak. In werkelijkheid verdienen ze met name geld door je naar een hotel or restaurant te brengen waar ze commissie voor krijgen. Aangezien wij dachten bekend te zijn met deze praktijken, hadden we een plan om van de chauffeur af te geraken. We noemden een willekeurig hotel op in het centrum en zeiden dat we daar een boeking hadden. Hier zouden we dan wat eten en onze tassen achterlaten. Vervolgens zouden we zonder tas op ons dooie gemakje op zoek gaan naar een ander hotel in de buurt, zonder lastig gevallen te worden. Zo werden wij naar de 'Yoghi lodge', gebracht door een praatgraag mannetje en zijn collega. Terwijl de tuktuk wegreed bleef 1 van de twee mannetjes stiekem om het hoekje wachten. Wij lachten in ons vuistje bij het idee dat hij er uiteindelijk achter zou komen dat we hier helemaal niet zouden blijven. Maar wie het laatst lacht, lacht het best. De indier blijft toch een graadje gewiekster. Het bleek namelijk dat ze ons expres bij een hotel hadden gedropt met dezelfde naam, maar veel verder van het centrum af. Het was 1 van de 4 namaak 'Yoghi lodges', die klanten wil binnenhalen door gebruik te maken van de naamsbekendheid van het echte hotel.

Met onze backpacks vielen we op, en overal om ons heen riepen verkopers: ''you looking for hotel''. ''Where you go'?' 'What is your name?'' ''Henk''. Nice to meet you Egg! ''Follow me Egg!'' (op de een of andere manier vinden ze mijn naam makkelijker uit te spreken). Als zwermen vliegen, vlogen ze op ons af. Na een paar dagen heb ik echter de ideale manier gevonden om van de meest stelligste verkoper af te komen, namelijk 'the look'. The look is een bepaalde manier van kijken en het gaat als volgt: als de verkoper je na een beleefde 'No thank you' blijft lastigvallen hef je je hoofd op en kijk je hem strak en doordringend aan, terwijl je voorhoofd een frons vormt. Vervolgens zeg je, dit keer in slow-motion, dat je niet geinteresseerd bent. En weg zijn ze! Ik weet niet of het komt door mijn aanstaanjagende manier van kijken, maar het werkt wel. Let wel, bij 'the look', is het belangrijk om niet boos of gefrustreerd te raken. Deze verkopers proberen ook maar te overleven in deze rare, harde omgeving.

THAILAND: CULTUURSCHOK VAN HET MODERNISME EN LADYMEN

Op 17 mei, midden in de nacht, landden we in Bangkok en namen we een taxi richting de stad. Wat een cultuurschok. Goede wegen, schone straten, torenhoge gebouwen en dure auto's. En het leven was niet opgehouden na 8 uur 's avonds. In tegendeel. Om 3 uur 's nachts waren overal nog nachtmarkten, voedselkraampjes en heel veel mensen. In de backpackers buurt van Bangkok vonden we een totaal ander slag toeristen dan in de bergen van Nepal: straalbezopen jongeren en ouderen. Toen we naar ons hotel gingen (ook die is 24 uur per dag open) zagen we een oudere man en een jongere vrouw hand in hand lopen. Ze spraken in dronkenmanstaal tegen elkaar. Af en toe konden we tussen het gemompel door wat verstaan. Het jonge meisje zei tegen de forse oudere man iets in de trant van 'I am a lady man', waarna de oude man zich foeterend uit de voeten maakte. 'Fok you, fok you', hoorden we hem in de verte nog roepen.

(Brand in de buurd van the Grand palace, de rampen blijven ons volgen)

ANG THONG EILANDEN: WEG VAN HET MASSATOERISME

Toch is Bangkok mooier dan ik had verwacht. Het eten is overheerlijk, de sfeer gemoedelijk en de tempels zijn prachtig. Nadat we ons visum voor Indonesie binnen hebben, willen we wel zoveel mogelijk afreizen van het massatoerisme. Daarom gaan we naar de Ang thong eilanden. Prachtige eilanden, moeilijk bereikbaar waar alleen dagjestoeristen heenkomen.